บทที่ 118 หนี (๑)

เสี่ยวหลินและเสี่ยวหลันชะงักฝีเท้าเมื่อพวกนางต้องมายืนต่อหน้าเฉินรั่วหลานในยามคับขันเช่นนี้ พวกนางยืนก้มหน้าพยายามเก็บซ่อนอาการไว้ด้วยเกรงว่าแผนการหลบหนีของพระชายาจะหลุดรอดไปถึงหูของสตรีร้ายกาจและท่านอ๋องอำมหิตผู้นั้น

“บังอาจก้มหน้าหลบพระชายา สมควรได้รับโทษนัก!” จื่อเวยเสียงดังใส่ด้วยหมายใจว่ามีเฉิน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ